Ingrid Saalfeld, Kolory płyną – pojawiają się kształty – wyobraźnia żyje
Urodzona w Gelsenkirchen-Buer w 1955 r. Do Dorsten przeprowadziła się w 1982 roku. Od 2001 roku zajmuje się akwarelą w pracowni Slavicy van der Schors. W latach 2012 – 2020 studiowała w Centrum Sztuki IBKK Bochum-Wattenscheid i w 2020 roku uzyskała dyplom u prof. dr hab. Qi Yang. Jej prace były wielokrotnie wystawiane w niemieckich galeriach.

Brigitte Stüwe, NATUR_NAH
Urodzona w 1963 roku w Bielefeld. W 1982 roku ukończyła Liceum o specjalności Ogrodnictwo krajobrazu. Studiowała w Essen i Bonn. W Kolonii zajmowała się projektowaniem dla agencji reklamowej. A od 1996 roku jest niezależną artystką i projektantką w Dorsten. Od 2018 roku jest członkinią rady artystycznej Stowarzyszenia Gelsenkirchen. Autorka wystaw indywidualnych i zbiorowych.

Slavica van der Schors
Slavica urodziła się w 1949 roku w Serbii. Malarstwo odkryła w młodości. W Luksemburgu studiowała malarstwo u prof. Calteux, późniejszego Ministra Kultury. Od ponad 20 lat uczy technik akwareli, malarstwa olejnego i akrylowego w ośrodkach edukacji dorosłych w Wesel, Dorsten, Günne i Marl. W swojej twórczości koncentruje się na ludziach. W ciągu ostatnich 30 lat brała udział w licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w Niemczech, Holandii, Danii, Luksemburgu, Francji, Anglii, Serbii i Rumunii.

Tanja Nowak, z cyklu Figurativ – Kobieta na krześle
Urodzona w Gelsenkirchen w 1974 r. Studiowała malarstwo i grafikę w IBKK Bochum. Zajęcia mistrzowskie u prof. Piotra Sonnewenda. W 2016 roku uzyskała dyplom z malarstwa i grafiki. Jest członkinią zarządu stowarzyszenia artystycznego VirtuellVisuell e.V oraz Stowarzyszenia Artystów Międzynarodowych e.V. BIK. Zarządza miejscem spotkań artystycznych dzieci i młodzieży T.O.T. Lembecka. W swoich pracach Tanja bazuje na starych fotografiach z albumów rodzinnych, chcąc nadać nowy sens temu, co zapomniane.

Doris Gerhard, Kule
Urodzona w Düren w 1952 roku. Jej droga artystyczna prowadziła przez studiowanie projektowania tekstyliów i pracę z materiałami, a następnie przez malarstwo i wreszcie fotografię, z której uzyskała dyplom w 2014 roku. Praca dydaktyczna i doświadczenia z zakresu malarstwa kształtują jej dzisiejszy pogląd na sztukę. Od ponad 20 lat pokazuje swoje prace na wystawach indywidualnych i zbiorowych.

Alex Fichtner, Przetrwanie w namiocie: rodzina Khero w Obozie Sheikhan
Urodzony w 1979 roku w Herten. Dorastał w Zagłębiu Ruhry. Studiował sztuki piękne i fotografię w FAdBK w Essen. Absolwent studiów magisterskich u prof. Stephana Paula Schneidera. Studiował dziennikarstwo na FH Gelsenkirchen. Pracuje w prasie, dla stowarzyszeń oraz jako niezależny fotograf, dziennikarz i artysta.

Claudia Schnitzler, Nie pamiętać
Urodzona w Mettmann w 1970 r. Studiowała geografię i rzeźbę w Bonn. Jest członkinią zarządu stowarzyszenia artystycznego VirtuellVisuell e.V. W swoich obiektach i instalacjach wykorzystuje materiały codziennego użytku, wychodząc z założenia, że nawet najbardziej ignorowany produkt masowy należy docenić, ponieważ jest wytworem kreatywności i cennych zasobów ziemskich.

Frank Hesse, Przestrzenna obiektowa gra światła | Laboratoria kosmiczne
Urodzony w Essen w 1955 r. Studiował architekturę na TH w Dortmundzie i na Architekturführung mit Klaus Reymann Klaus Reyman w Krefeld. Zawodowo projektuje budynki mieszkalne i komercyjne, a także szpitale. Od 2001 r. prowadzi własne biuro architektoniczne. Jest certyfikowanym terapeutą, a od 2021 roku kierownikiem zarządzającym Dorstener Kunstverein e.V.

Lubię Charliego Wattsa z The Rolling Stones, choć może nie jest on postrzegany jako crème de la crème światowych bębniarzy, ale raczej jako tło Micka Jaggera i pozostałych Stonesów. Ale dla mnie był i nadal jest esencją Stonesów, a właśnie ta esencja zawsze mnie pociągała – i staram się ją w tym, co robię, wykorzystywać.

Charlie Watts gra bez ozdobników, jest po prostu konsekwentną, w miarę równą lokomotywą zespołu. Tak też lubiłem grać: bez kwiatków, ale esencjonalnie. Czyli równo i mocno. I już jako człowiek trochę starszy lubię też tak gotować. Właśnie bez tych niepotrzebnych ozdobników, bez nadmiaru ziół, egzotycznych dodatków. Najważniejsza jest dla mnie esencja. Taka sama jest moja fotografia. Prosta, bez nowatorstwa, bez ekstremalnych efektów – ale esencjonalna.

Chris Niedenthal urodził się 21 października 1950 roku w Londynie jako młodsze z dwojga dzieci Heleny z domu Łyżwańskiej i Jana Niedenthalów. Matka przed wojną pracowała jako stenotypistka w Polskiej Agencji Telegraficznej w Warszawie, emigrowała razem z polskim rządem we wrześniu 1939. Ojciec, wileński prokurator, opuścił Polskę po wkroczeniu wojsk sowieckich 17 września 1939. Poznali się i pobrali w Wielkiej Brytanii.

W 1972 roku Chris Niedenthal ukończył studia fotograficzne w London College of Printing i przez pół roku pracował dla londyńskiej agencji Features International.

Polskę po raz pierwszy odwiedził razem z rodzicami i siostrą w 1963 roku. Dwa lata później zaczął bywać tu sam, prawie w każde wakacje. W 1971 roku podjął pracę jako pilot wakacyjnych wycieczek do Polski. W maju 1973 przyjechał tu na zaproszenie Polskiej Agencji Interpress.

W latach 1974‒1978 pracował jako wolny strzelec, przygotowując materiały m.in. dla niemieckich pism: tygodnika „Stern” i miesięcznika „Geo” oraz dla szwedzkiego dziennika „Expressen”. Od 1978 roku współpracował z magazynem „Newsweek”. W 1985 został fotoreporterem „Time”.

Zasłynął fotografią reportażową przedstawiającą zarówno historyczne wydarzenia, jak i codzienność lat 80. Dokumentował m.in.: pierwszą wizytę Jana Pawła II w Polsce, powstanie Solidarności, wprowadzenie stanu wojennego, upadek komunizmu i przemiany demokratyczne w krajach Europy Wschodniej w 1989 roku.

Laureat nagrody World Press Photo w 1986 roku za portret sekretarza generalnego KC węgierskiej partii komunistycznej Jánosa Kádára, który trafił na okładkę ,,Time”. Autor społecznie zaangażowanych cykli fotograficznych traktujących o „niewidzialności” dzieci z niepełnosprawnością intelektualną (m.in. wystawa Tabu. Portrety nieportretowanych) i wraz z Tadeuszem Rolke współautor wystawy o trudnych relacjach polsko-żydowskich (Sąsiadka).

Po 2015 roku wrócił do fotoreportażu: Ten zawód to jest w pewnym sensie misja. Skoro tyle fotografowałem tej naszej historii, przez lata, to uważam, że nie mogę przestać, muszę udokumentować ten stan, w który popadliśmy teraz. W dawnej Polsce robiłem to dla bardzo ważnych pism światowych, teraz robię to dla siebie.

Do tej pory ukazało się piętnaście publikacji z fotografiami Chrisa Niedenthala oraz jego autobiografia.
Po 40 latach znów zaczął grać na perkusji, a pięć lat temu wspólnie z Andrzejem Narożańskim i Andrzejem Werno założyli zespół Sir Hardly Nobody. Dotychczas nagrali jeden album, Drywood Blues.

Prof. Adolf Ryszka urodził się 5.02.1935 roku w Popielowie koło Rybnika, zmarł 28.04.1995 r. W latach 1953-1957 uczeń Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem. Następnie od 1957 do 1962 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Jerzego Jarnuszkiewicza. Od 1965 roku był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków, a od 1970 członkiem Europejskich Sympozjów Rzeźbiarskich, będąc również w Zarządzie tego stowarzyszenia. W latach 1980-1982 prezes Rady Artystycznej Sekcji Rzeźby Zarządu Głównego ZPAP. Od 1983 kierował Zakładem Rzeźby na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Tytuł profesora zwyczajnego uzyskał w marcu 1995 roku. Uczestnik wystaw indywidualnych i zbiorowych, sympozjów rzeźbiarskich, autor pomników, laureat wielu nagród. Jego prace znajdują się w galeriach, kolekcjach muzealnych i prywatnych.

Tekst kuratorski: dr Jarosław Pajek, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.